Hipermetropia eta presbiopia bi ikusmen-arazo bereizten dira; biek ikusmen lausoa eragin dezaketen arren, nabarmen desberdinak dira arrazoietan, adinaren banaketan, sintometan eta zuzenketa metodoetan.
Hipermetropia (hipermetropia)
Kausa: Hipermetropia batez ere begiaren luzera axial laburregia dela eta (begi-globo laburra) edo begiaren errefrakzio-ahalmen ahulduagatik gertatzen da, urruneko objektuek erretinaren atzean irudiak sortzen dituztelako, zuzenean haren gainean baino.
Adinaren banaketa: hipermetropia edozein adinetan gerta daiteke, baita haur, nerabe eta helduengan ere.
Sintomak: hurbileko zein urruneko objektuak lausotuta ager daitezke, eta begietako nekea, buruko minak edo esotropia izan daitezke.
Zuzenketa-metodoa: zuzenketak normalean lente ganbila janztea dakar argia erretinan zuzen foku dadin.
Presbiopia
Arrazoia: presbiopia zahartzearen ondorioz gertatzen da, non begiaren lenteak elastikotasuna galtzen duen pixkanaka, eta ondorioz, begiaren akomodazio-gaitasuna murrizten da inguruko objektuetan argi fokatzeko.
Adinaren banaketa: presbiopia adin ertaineko eta adineko populazioetan gertatzen da batez ere, eta ia denek jasaten dute adinean aurrera egin ahala.
Sintomak: sintoma nagusia hurbileko objektuen ikusmen lausoa da, urruneko ikusmena argia izan ohi den bitartean, eta begien nekea, begien hantura edo malkoekin batera egon daiteke.
Zuzenketa-metodoa: irakurtzeko betaurrekoak (edo lupak) edo foku anitzeko betaurrekoak erabiltzea, adibidez, lente multifokal progresiboak, begiak inguruko objektuetan hobeto bideratzen laguntzeko.
Laburbilduz, desberdintasun hauek ulertzeak bi ikusmen-arazo hauek hobeto ezagutzen eta prebentziorako eta zuzentzeko neurri egokiak hartzen laguntzen digu.
Argitalpenaren ordua: 2024-12-05